இன்று பேருந்தில், பன்னிரண்டு பதினைந்து பேர் ஒரே குடும்பம் அல்லது சொந்தக்காரர்களாக இருக்கலாம்

 

இன்று பேருந்தில்,

பன்னிரண்டு பதினைந்து பேர் ஒரே குடும்பம் அல்லது சொந்தக்காரர்களாக இருக்கலாம் வேக வேகமாக ஏறினர்..வழியெங்கும் பேசிக் கொண்டே வந்தனர்..

அவர்களின் குடும்பத்தில் யாரோ ஒருவர் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டு உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறார் என்பது மட்டும் அவர்கள் பேச்சில் தெரிந்தது..

அவரை பார்க்கவே இவர்கள் சென்று கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதும் புரிந்தது..

சில நிமிடங்களில் ஒருவருக்கு Call வந்தது..

அவர் பேசி விட்டு,

"போய்ட்டாராம்"

என்று தழுதழுத்த குரலில் சொல்ல,

எல்லாரும் "எப்ப...நேத்து நல்லா தான இருந்தாரு" என அழ ஆரம்பித்தனர்..

ஒருவர் "ஏதோ ஒரு நேரத்துல நான் சொன்ன சொல்லுக்காக சாவற வரைக்கும் 

உன் மூஞ்சிலே முழிக்க மாட்டேன்னு சொன்னாரு..சொன்ன மாரியே செஞ்சிட்டாரே"என்று அழுகையை அடக்க முடியாமல் கதறினார்..

உண்மையில் சில நிமிடங்கள் பேருந்தே கண் கலங்கியது..

சில தருணங்கள் நினைவுகளாக மாறும் வரை அதை நாம் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்வதே இல்லை..

என் அருகில் அமர்ந்திருந்தவர்,

"ஆமா.. அவ்ளோ சொத்து நெல பொலம் இருந்தத எல்லாத்தையும் முன்னமே 

எழுதி குடுத்துட்டாரு..இருக்கும் போது ஒருத்தனும் அவர போய் பாக்கல..

நல்லா இருக்கியான்னு ஒரு வார்த்தை கேக்கல... ஒரு வேளை சோறு கூட சரியா போடல..செத்த பிற்பாடு ஒப்பாரி வைக்குறானுங்க" 

என்று மெதுவாக சொன்னார்..

மருத்துவமனை நிறுத்தம் வந்ததும் அவர்களும் அணைவரும் இறங்கினர்..

அவர்கள் இறங்கிய பிறகு,

எனக்குள்,

சாகும் நொடி அவர் என்ன நினைத்திருப்பார்?? 

என்னென்ன எண்ண அலைகள் அவர் மனதில் ஓடியிருக்கும்? 

மனிதர்களை பற்றிய பார்வை இறுதி மூச்சில் என்னவாக இருந்திருக்கும்? கடைசி வார்த்தையாக ஏதேனும் யாரிடடும் சொல்ல நினைத்திருப்பாரா?

என்பன போன்ற பல கேள்விகள் 

என்னைத் துளைத்தெடுத்தன..

மரணம் எல்லாவற்றிலும் இருந்து விடுதலை அளிக்கிறது..எல்லா மனிதர்களையும் மன்னிக்கிறது..

எல்லோராலும் கைவிடப்பட்டவனுக்கு மரணம் தானே இறுதி நம்பிக்கை..

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

நமக்கு ஒரு பழக்கம் உண்டு.

Image
 நமக்கு ஒரு பழக்கம் உண்டு. ஒருவர் இப்படித்தான் இருக்கவேண்டும் என்று நாமாக உருவாக்கிக்கொண்ட சில அளவுகோல்கள் நம்மிடம் உண்டு. அந்த அளவீடுகளுக்கு அவர் பொருந்தவில்லை என்றால். நம் கற்பனைக் கணிப்பீடுகளுக்குள் அவர் சிக்கிக்கொள்ளவில்லை என்றால், அவர்மீது முதலில் தோன்றுவது வெறுப்பு. அதுதான் அவனுக்கு நிகழ்ந்தது. ஆர்வக்கோளாறு over Attitude பேராசை பிடித்தவன் over படம் தோனியாக தன்னை நினைத்துக்கொண்டான் இன்னும் பற்பல........ இவை நம் அளவுகோல்களில் சில. வேடிக்கை என்னவென்றால் இவைகள் நம்மிடமும் நமக்கே தெரியாமல் இருப்பதுதான். மற்றவரை விமர்சிக்க மட்டும் நாம் பயன்படுத்திக் கொள்கின்றவை. ஒருவேளை அவன் இவைகளாக இருக்கலாம். இல்லாமலும் இருக்கலாம். அல்லது கொஞ்சம் கொஞ்சமும் இருக்கலாம். என்னைக் குறைகளோடு சகித்துக்கொள்ளாமல்,ஏற்றுக்கொள்கிற ஒரு சில மனிதர்கள் இருப்பதால்  இப்போதெல்லாம் கர்த்திக் பாண்டியாக்கள்  எனக்கு எரிச்சலை ஏற்படுத்தாமல் மாறாக ரசிக்க வைக்கிறார்கள். நமது சிக்கல் மனிதரைக் குறைகளோடு ஏற்றுக்கொள்வதில் இருக்கும் முரண்தான். ஒருவேளை அவன் இடத்தில் நாம் இருந்து ஒரு பெரிய அணி நல்லவாய்ப்பு வழங்க அணுகும்...
Read more

திருமணம் முடிப்பது உடல் தேவைகளை தீர்த்துக் கொள்ள மட்டுமே என்பதைப் போல் தான் இன்று பல வாலிபர்கள் திருமண வாழ்க்கையில் இனைகின்றனர்.

Image
 திருமணம் முடிப்பது  உடல் தேவைகளை தீர்த்துக் கொள்ள மட்டுமே என்பதைப் போல் தான் இன்று பல வாலிபர்கள் திருமண வாழ்க்கையில் இனைகின்றனர். அவர்களைப் பொறுத்தவரை மனைவி என்பவள் திருமணம் முடிக்கும் வரை அத்தியாவசியத் தேவை, அதன் பின் அவள் ஒரு  வாழ்நாள் தொல்லை என்பதைப் போல் தான் நடந்து கொள்வார்கள். அதற்கு ஏற்றால் போல் நகைச்சுவைகளும், வீடியோ க்லிப்களும் மனைவியை கலாய்ப்பது, திருமணத்தின் பின் மனைவி ஒரு தொல்லை போன்று சித்தரித்து வெளிவர, அதனை இவர்கள்  நிஜ வாழ்விற்கு உருக்கொடுத்து வாழ முயற்சி செய்கின்றனர். இவர்களுக்கு மனைவி தொல்லையாகிப் போவது எங்கென்றால், திருமணம் முடித்து விட்டோம், எமக்கு என்று ஒரு மரியாதை வேண்டும், எமது மனைவிக்கு என்று மரியாதை இருக்க வேண்டும். என் பிள்ளைகளுக்கு மரியாதையான தகப்பனாக நான் இருக்க வேண்டும், எனக்கு என்று ஒரு குடும்பம் உள்ளது அதன் மானத்தை காக்க வேண்டும் என்ற எந்த சொரனையும் இல்லாமல், 24-25 வயதாகும்போதே 17-18 வயதில் ஒருத்தியை தேடி திருமணம் முடித்துக் கொள்கின்றனர். சில நாட்களின் பின் "இவ்வளவு தானா பொம்புள" என்பது போல் அனைத்தும் தீர்ந்த பின், கிரிக்கட் மட்டையை,...
Read more